Selamlar kanalıma hoş geldinizzzz
Acayip tembel ve hatrı sayılır yabani bir insan olmasam bir kanal patlatırdım hani.. “Bu blogu bile zor döndürüyorum benim neyime” dediğimi duyar gibiyim!
Evet kendimi duyabiliyorum ben, size de tavsiye ederim:)
Herkes “içine sineni” yapsın, ben yazayım bari. Hedef kitle okur elbet. Hedef kitle okumadan da anlar zaten.
Gerisi “diğerleri” ve diğer olmayı hak ediyorlar. Diğerleri “bazı insanlar” gibi, başındaki bazı sıfatına çok yakışıyorlar.
Bazı diğerleri iyi ki var:
Olmasalar dönüşemezdim.
Evet!
Birinci tekil şahıs bir yazı sizi bekliyor.
Haydi bakalım.
Bloğuma hoş geldiniz!
“Eğer sizi üzen kişilere hala selam verebiliyorsanız, bu vicdanınızın sadakasıdır.”
Mevlana
Selam mı? Ben baya diyolog kuruyorum. Cennet garantili iletişim benimkisi iflah olmaz , kin tutmaz , kendi gibi zanneder.
Ama her şeyin bir sonu vardır özellikle 2019 bunu gözüme güzel soktu. Ben de dedim madem gözümü çıkartacaksın dur ben bu eziyeti menfaate çevireceğim.
Bu diyologlar selam vermeye evrilsin sonrasında inceldiği yerden. Evelallah...
E önüme her gün baklava koysan bir dur derim. Hoş bak şimdi , çikolatalı pasta versen yine aynı bıkkınlık olur mu bilemedim. Sen önüme hamur işi ya da sütlü tatlı koy en iyisi bu metefor yağmuru burada bitsin.
Son bir kaç haftadır , üst üste yüksek doz kötü niyete denk geldiğimden midir bilmem bu aralar tarz değiştirdim tamamen başka yönden düşünüyorum. Yapma dedikçe yapmak, bile bile bir insanın canını acıtmak, güzelliği iyiliği dillendirmemek ve hatta hasetlik, umursamazlık, arkada durup düşüşü izlemek benim yetkinlik alanım olmadı hiçbir zaman. Ve en nihayetinde , bu can sıkıcı kötü niyetlere maruz kalmak hırçınlıktan ziyade bir farkındalık yarattı.
Allah o farkındalığı bildiği gibi yapsın e mi?
Bak bir tane daha edindim artık alınması gereken aksiyonlar isyanda. Aslında edindiğim en önemli farkındalık şu oldu. Kuru kuruya farkında olan insan hiç farkında olmayandan daha geride artık eminim. Uzun zamandır enerjimi emen , canımı sıkan, kalbimi kıran ve beni geren şeyleri düşündüm. Ağırım ama kendime, yürüyorum ama yol ilerlemiyor.
Olanlar mı.. Yaşananlar mı.. insanlar mı..
Sana bir şey söyleyeyim mi? Hepsi birer oyuncu, dekor hatta acayip iyi yazılmış bir text.
Ben anladıkça oturdum , ben fark ettikçe aynı kaldım.
Siz hiç icat ettiği şeyi kullanmayan insan gördünüz mü? Ya da keşfettiği yerlere bir kere keşfettikten sonra dönüp bakmayanı? Peki ilacını bulduğu hastalığını iyi edemeyenle karşılaştınız mı ya da çölde suyu bulmuş ama hala dili damağı kupkuru birini biliyor musunuz?
Sana bir şey söyleyeyim mi hepsi birer vesile imiş!
Beni aşağı çeken durum kesinlikle bu, her şeyin ters / kötü /olumsuz gittiğini düşündüm.
Aslında her şey olması gerektiği gibi.
Oturup düşününce ilahi düzenin kurduğu bu sistemde başka türlüsü iyi ki olmamış. İyi ki “istediğim gibi” modeli bana uymamış.
Sen , işler senin “istediğini sandığın” gibi gitseydi olabilecekleri düşündün mü hiç Gözde?
Önce olması gereken oluyor kısmını kabul et sonra fark edersin. Maruz kaldıklarımı kendime bir tehdit görerek savaş açmak yerine onları yanıma koydum. Tıpkı acıyı üzüntüyü kabullenmek gibi. Hiç farkı yok. Şimdi bu kötü niyetler , üzüntülü şeyler ve hamur işleriyle baş başayım.
“Olması gerektiği gibiyi” anlayan fark ediyor sevgili okuyucu.
Ama en kötüsü duran farkındalar.
Sonunu düşünen kahraman olamaz.
Şimdi değilse hiç bir zaman ...
O çikolatalı pasta yapılacak!
Coming soon.
Tabii sen metefor yapmaya devam ediyorum zannediyorsun.
Hehe...
Peki öyle olsun ;)
Seni üzenlere ne yapıyorsan ya da yapmıyorsan dur.
Sadaka bile adilse sevaptır.
Güle gül taşa sukunet.
Mevlana da şimdi yaşasaydı benim gibi düşünürdü eminim.
Kaldı ki düşmanın attığı taş beni yaralamaz.
Haydi yapabiliriz...
Sevgiler,
Not: virgülle bitişin nedeni devamı geleceğindendir. Birinci tekil şahıs yazımı genellemenizi umarım. Bir küçük “işte bu” beni mutlu eder.
Tarzım değil , bir sonrakine hep beraber yazarız;) ben ben ben... Ne yaşarsak yaşayalım asla!
Teşekkür ederim.
