isimsiz.

Bir gün gelecek ve her şey anlamsız kalacak. O banka oturup denize bakacaksın. Hayat boyu kafana taktıkların çok uzakta…

“Niye?”  değil,

“Öyle olması gerekiyordu”  diyeceksin.

Sadece hissettiklerini hatırlayacaksın ama inan hiçbir anlamı olmayacak.

“O zaman şimdi neden düşünüyorsun bunları madem bir zaman olacak ve hepsi bitecek…” demeyeceğim. Çünkü şu an olması gereken histesin. Bankın uzağındasın. Belki 30 bilmem 40 yıl ömrün var. Daha erken.

Hissettiklerini hatırlamak ama anlamsızlığını bilmek…  Daha değil.

Biraz daha ağlamalısın.

Biraz daha sar kafaya.

Daha dur belki bunlar şükredeceğin günlerin.

Ama unutma!

Bir gün gelecek ve sen o banka oturacaksın. Dostun deniz karşında, gitgide gözden kaybolan gemi misali tüm takıntıların…

“Değer miydi?” değil,

“Öyle olması gerekiyordu” diyeceksin.

Gözün geminin kaybolduğu noktada takılı kalacak.

Artık düşünme.

Bir anlamı kalmadı.

 

 

Not:

Özgürlük bir lükstür. Kıymetini bilin.

Bazen bir laf edersin ve “ne alaka şimdi” olur ortalık değil mi?

Ben de öyle tahmin etmiştim.

 

Gözde