Sevmek üzerine kısa bir yazı...

Bence sevmek sevdiğin insanı her şeye rağmen terk etmemektir. Bırakıp giden de sevmemiştir, gitmesine izin veren de. Sevginin istinası yoktur. Sevginin azı çoğu da yoktur. Sevgi ya vardır ya yoktur. Ve herkesi sevebilirsin. Dünya üzerinde hiçbir yazılı ya da yazısız kural yoktur ki sevginin sınırlarını belirlesin.

Bununla birlikte sevgi vicdanidir. Vicdan kırıntılarıyla yaşamaya çalışanlara tavsiyem hiç bulaşmasınlar bu duyguya. Ya da vazgeçtim bu “robotlar” hiçbir şeye bulaşmasınlar!  Neyse konumuza dönmek gerekirse merhamet duygusundan terk sevgi olmaz. Onun adı başka bir şeydir.  

Sevgi temizdir. Sevmek güzeldir. Seven insan iyidir. Tüm bunlar geyiktir asıl konu yürektedir. Ne kadar ileri gidebilirsin ya da neleri göze alırsın. Ne kadar sevebilirsin?

Seven insan sevdiğini bırakmaz.

Sevmek güzeldir ama ağlamak daha güzeldir. O yüzden bırakın bu işi yapabilenlere.
Keşke  bir  sertifika programı olsa bu işin, öyle elini kolunu sallayan “seviyorum ulan”  naraları atmasa!

 

Sonra ne mi oluyor? Bir sürü kızgın ve kırgın kalp.

 

Hiç bulaşma arkadaşım beceremeyeceğin işlere. Belli ki   kalp  dediğin sende sadece bir et parçası…

 

Sevdiğiniz insanların merhametli olanlarından dilerim…

 

 

Not

Mehmet Erdem-Acıyı Sevmek Olur Mu?

Dinleyin bir ara…

Gözde