Hiçbir yere ait hissetmemek zamanında cömertçe harcadığınız sevgi ve bağlılık duygunuzun insanlara, olaylara ve mekanlara olan gönül kırgınlığıdır.
Geçicidir… Hiç değilse öyle umuyorum.
Hafıza denilen illet insanoğlunun peşini bırakmaz. Bazı insanlar ,özellikle bazıları, hiçbir şeyi unutmaz. Unutmak zihnin oyunudur. Fakat tekrarlıyorum bazı insanlar bu oyuna da gelmez. Belki de gelmek istemez. Bir daha aynısını yaşamamak için. Bir yere ait olmamak için. Ya da hatırladıkça mutlu olacağı için.
Maalesef sadece iyi şeyleri hatırlayıp kötüleri unutmak yetisi insana bahşedilmemiş. İnsana sadece “unutmayacaksın” denmiş!
Bu aralar sosyal medyada çok sık rastladığım bir cümle var…
“İnsanlar onlara ne söylediğinizi unutabilirler. İnsanlar onlara ne yaptığınızı da unutabilirler. Ama insanlar, onlara kendilerini nasıl hissettirdiğinizi asla unutmazlar.”
İşte asıl mesele de bu sanırım. Hissettiklerini unutmamak. Dün ne yediğini geçen ay hangi filme gittiğini en son okuduğun kitabın anafikrini ya da ilkokulda sıra arkadaşının kim olduğunu hatırlamakta değil mesele. Yıllar önce bir insanın sana hissettirdiğini yıllar sonra ,aynı şiddetle hissetmemek kaydı ile, hatırlamak! Aynı şiddetle hissediyorsanız tavsiyem bir doktora görünün. Ama asla unutmayın. Ne yapılan iyiliği ne yediğiniz kazığı asla unutmayın!
Ben bana yapılanı asla unutmam. Bana ister yirmi yıl önce bir iyilik yap ister dün... Ben o iyilik için her zaman sana dua ederim. Karşılık vermek isterim. Nankörlüğü sevmem.
Ben bana yapılanı asla unutmam. Benim ister yirmi yıl önce canımı yak ister dün... Ben o kötülük için seni Allah’a havale ederim. Allah’ından bul isterim. Beddua etmeyi ve kin tutmayı sevmem.
Yani meselenin aslından da aslı şu ki unutmamak bizi nasıl bir insan yapar?
Nankör ve kinci mi? Vefalı ve tevekkül sahibi mi?
Al buyur önünde yine yollar... Seçim senin!
Gücünün farkında mısın?
Allah ah alanlardan değil dua alanlardan nasip etsin hepimizi.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Sevgi ile...
Gözde
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder